Waardeer jezelf!

Soms is het moeilijk om kritiek te krijgen, maar je kunt er ook weer van leren. Probeer bij kritiek altijd even een moment te nemen (of langer) om hetgeen gezegd wordt te verwerken. Zoals Patricia Spadaro zegt in haar boek ‘Wees lief voor jezelf’: “Het lijdt geen twijfel dat je er voordeel van kunt hebben als je uitkijkt naar een klein sprankje waarheid in een pijnlijke situatie. De woorden of daden van een ander kunnen je opmerkzaam maken op delen van je eigen gedrag die je eerder niet wilde zien of erkennen, ook als die woorden of daden hard of wraakzuchtig zijn. Tegelijkertijd moet je beseffen dat niet alles wat er tot je gericht wordt ook over jou gaat. Soms gaat het zelfs helemaal niet om jou. De ander kan met zichzelf worstelen en jou daarin meenemen.”

Soms kun je het dus ook gewoon meteen loslaten. Niet altijd denken dat alles over jou gaat, maar soms ook beseffen dat het de ander is die ergens mee zit en dat wil negeren of zijn/haar frustratie uit door het op jou af te vuren. Je bepaalt zelf je geluk door ervoor te kiezen hoe je met een ervaring om wilt gaan, wat deze voor je betekent, wat je er mee wilt doen. Je maakt uiteindelijk altijd zelf de uiteindelijke keuze. Patricia Spadaro: “Je geluk en spirituele vooruitgang zijn het gevolg van de keuzes die je voor jezelf maakt, niet van keuzes die anderen voor je maken.”

Ja, soms gaat dat mis, maar dat is geen tijdverspilling of slechte stap in je leven. Patricia Spadaro: “Tijdverspilling bestaat niet als je iets leert. En we leren altijd. […] Erken dat je niet menselijk perfect hoeft te zijn om gelukkig te zijn of de moeite waard, en erken dat er altijd ruimte overblijft waarin je kunt groeien en je kunt verbeteren. Je bent goed genoeg en je wordt steeds beter.” Dat is toch een fijn uitgangspunt! Niemand is immers perfect, hoe hard we dat ook proberen te zijn. Waarom streven we daar überhaupt naar en voor wie? Dat is toch niet waar het om draait? Ik geloof dat het gaat om je ware en beste zelf te zijn. Meer dan je best kun je niet doen. En het ene moment is dat iets meer dan het andere moment, maar dat is oké, op dat moment was dat jouw beste zelf.

Waarom iedereen dan zo bijzonder is, waarom jij dan zo super/uniek/bijzonder bent? Vind je het, net als ik, moeilijk om jezelf hiervan te overtuigen? Lees dan wat Marianne Williamson heeft te zeggen in ‘A return to love’: "We vragen ons af: Wie ben ik om briljant, beeldschoon, getalenteerd of buitengewoon te zijn? Maar je zou moeten vragen waarom je dat niet zou moeten zijn. Je bent een kind van God. Je helpt de wereld niet door je kleiner voor te doen dan je bent." Patricia Spadaro vult dit heel mooi aan met: “Iemand zal begrijpen wat ik te zeggen heb en waarderen wat ik te geven heb. Daarom deel ik mijn gaven. […] Als het vuur in jezelf oplaait, besef je steeds meer dat er maar één manier is om je gaven te schenken. En dat is door recht te doen aan jezelf, elke dag opnieuw. Want eigenlijk... ben jij het geschenk.”

Ja het is soms lastig en ja misschien geloof je het zelf niet (altijd), maar het is altijd fijn om tegen jezelf te zeggen en het geeft een fijn gevoel, dus waarom niet: een positieve affirmatie (zeg deze zoveel mogelijk tegen jezelf, hardop of in jezelf, zeker op momenten dat je het helemaal niet gelooft!) om de hele week te herhalen: IK WAARDEER MEZELF!