Op zoek in de natuur... (2)

WOW, ja hoor, knip ik net één takje van onze komkommerplant af, is het net degene waar een joekel (gek woord eigenlijk) van een komkommer aanhangt. Helaas is hij nog niet rijp. Toch wonderbaarlijk dat een bloemetje uit kan groeien tot een komkommer (en nee het is geen augurk, ook al lijkt het daar nu nog wel op). Aanschouw de wonderen der natuur.

Komkommer uit eigen tuin

Wijze woorden

"Het is niet de criticus die telt; niet degene die ons erop wijst waarom de sterke man struikelt, of wat de man van de daad beter had kunnen doen. De eer komt toe aan de man die daadwerkelijk in de arena staat, zijn gezicht besmeurd met stof, zweet en bloed; die zich kranig weert; die fouten maakt en keer op keer tekortschiet, omdat dat nu eenmaal onvermijdelijk is; die ondanks dat toch probeert iets te bereiken; die groot enthousiasme en grote toewijding kent; die zich helemaal geeft voor de goede zaak; die, als het meezit, uiteindelijk de triomf van een grootste verrichting proeft, en die, als het tegenzit en als hij faalt, in elk geval grote moed heeft getoond." Theodore Roosevelt

Knittens!

Ik was vergeten hoe leuk het is om zelf iets te maken. En dan bedoel ik niet eten of iets simpels, maar het echte handwerk, zoals we vroeger ook altijd handwerkles hadden op school. Tadaa, hieronder het resultaat! Wat vinden jullie ervan? Samen met mijn moeder heb ik een knitten gebreid, gevuld en in elkaar genaaid voor de Dierenbescherming. De knittens worden ingezameld door de plaatselijke Bibliotheek en 4 oktober komt de Dierenbescherming ze ophalen. De opbrengst van de knittens wordt gebruikt voor de opvang van kittens. Fijn dat wij ook onze bijdrage hebben kunnen leveren.

Help een kitten met een knitten

Duwtje in de rug

Ik wilde deze inspirerende passage uit een boek dat ik recentelijk las even met jullie delen:

Eckhart Tolle: 'In plaats van ons best te doen om systemen op te lappen, wordt het tijd die fase achter ons te laten en de sprong te wagen naar een nieuwe manier van zijn.' Tijd om te springen dus. Maar springen is eng. Waar kom je uit? Kun je wel vliegen, of stort je neer? De Franse dichter Guillaume Apollinaire verwoordde deze fase in de menselijke ontwikkeling mooi, toen  hij schreef: 'Kom naar de rand, zei hij. Zij zeiden: wij zijn bang. Kom naar de rand, zei hij. Ze kwamen. Hij duwde ze en ze vlogen.'

Vlieg je mee?

Fuck it! Zo belangrijk is het niet

Afgelopen weekend ben ik met een vriendin naar het Happinez Festival geweest. Het zag er allemaal weer supermooi uit, vol kleur en bloemen, de lezingen waren indrukwekkend en vol herkenning en ook de sfeer was weer relaxt en inspirerend. Wie ook enorm inspirerend was, was davidji. Hij hield een lezing over meditatie. Zijn verhaal was vol hartstocht en humor. Hij vertelde over de mythes en vooroordelen over meditatie en maakte het toegankelijk en makkelijk. Iedereen kan mediteren. Hij heeft zelfs een "16 seconds to bliss". Zeg nou zelf, 16 seconden is toch wel vol te houden? Ik moet zeggen dat ik regelmatig mediteer, maar moeite heb om lang stil te zitten en me niet continu af te laten leiden door mijn gedachten. Maar... zoals David ons vertelde, als iemand beweert dat hij/zij geen gedachten heeft dan moet je die persoon reanimeren, want dan is hij/zij zojuist overleden. Hahaha, een mens heeft tot 80.000 gedachten per dag, dus niet denken is... ondenkbaar ja. Mediteren is niet niet denken, maar de stilte op zoeken tussen de gedachten. Hij heeft er ook een boek over geschreven, waarin hij je dus op weg helpt.

Net als vooroordelen over meditatie hebben ook veel mensen een bepaald beeld bij het woord spiritualiteit. Soms heb ik ook wel moeite om dat woord te gebruiken, omdat ik dan denk dat mensen het (of bedoel ik gewoon mij) vaag en zweverig vinden. Ik ben echter wel van mening dat je pas over iets kunt oordelen, wanneer je het zelf hebt meegemaakt of ervaren. En dan nog... is jouw mening misschien jouw waarheid, maar dat hoeft zeker niet de waarheid van een ander te zijn. Iedereen heeft zijn eigen invulling bij spiritualiteit. Wat ik een hele mooie omschrijving vond was die van David: spiritualiteit is een reis van de persoon die je nu bent naar de onvoorwaardelijke goddelijke versie van jezelf. Door onder andere te mediteren, yoga te beoefenen, compassie te tonen, of hetgeen voor jou werkt, werk je toe naar zeg maar de beste versie van jezelf die je kunt zijn. Mooi gegeven toch?! Alle beetjes helpen!

Wie ook inspirerend en grappig was, was John Parkin van het boek Fuck it. Toevallig had ik net het boek gelezen toen ik erachter kwam dat we ook naar een lezing van hem konden gaan op het Happinez Festival. Dat sprak me wel aan. Hij heeft ook een hele 'down-to-earth' benadering van het hele spirituele gebeuren en probeert net als davidji alles heel toegankelijk en makkelijk te maken. Want eigenlijk is het allemaal ook heel simpel, alleen wij mensen kunnen dingen soms veel groter en moeilijker maken dan het is. Herkenbaar? Voor mij zeker wel. Soms kan ik wel tig scenario's in mijn hoofd bedenken, terwijl er vaak niet ééntje waarheid wordt. En dan heb je je dus weer druk gemaakt om niks. Tegenwoordig herken ik het snel en probeer er dan een andere wending aan te geven, maar het zit toch in mijn aard (en dat van de mensheid? of alleen vrouwen?) om dat te doen. Daarnaast is het vrij uitdagend om iets af te leren (of te minderen) wat je al je hele leven onbewust hebt gedaan. Maar ja...  nu ik inmiddels van bewust onbekwaam naar bewust bekwaam aan het gaan ben is het nog maar één stap naar onbewust bekwaam. Wie weet kom ik daar nog weleens? En zoniet, tja, dan zeg ik "Fuck it! Zo belangrijk is het niet" en ben ik toch weer een stukje dichter bij mijn onvoorwaardelijke goddelijke zelf...

Oja, allemaal nog even een kraanvogel orgami-en (hoe schrijf ik dat?), want bij 1.000 gevouwen kraanvogels gaan onze wensen in vervulling!

 

Op zoek in de natuur...

Vroeger hadden we thuis een spel: 'Op zoek in de natuur'. Ken je dat? Dat vond ik echt geweldig om te spelen. Helaas was het een gezelschapsspel. Daar is niets mis mee, want daar ben ik dol op, maar ik moest altijd iemand overhalen om mee te doen. In het spel moet je allerlei vragen beantwoorden over de natuur, met allerlei weetjes, plaatjes, een vlinderpuzzel enzovoorts. Echt iets voor mij: dingen leren, gezellig samen en de natuur.

Gezelschapsspel 'Op zoek in de natuur'

Ik dacht altijd dat ik een stadsmeisje was, maar nu we weer in een dorp wonen, vind ik het ook heerlijk om zo dicht bij de natuur te zijn. En we hebben een tuin, in plaats van een winderig koud balkonnetje. Ik wil graag de 'wonderen der natuur' met jullie delen. Zo zag ik laatst onderstaande vlinder. Supermooi en nee niet in de dierentuin, maar in onze eigen tuin. Tip van de week: vlinderstruik! Klinkt logisch, maar werkt echt super als je wilt genieten van het meest uiteenlopend moois in vlinderland.

'Exotische' vlinder in onze eigen tuin

Smakelijk!

Ik heb het afgelopen jaar een weekkalender gekocht van 'Hoge hakken in de keuken'. Kennen jullie die? Ze hebben ook kookboeken met heerlijke recepten, maar alleen om de titel zou je de boeken of kalender al kopen. Het leuke is dat je aan het einde van het jaar de kalender eraf kan scheuren en een kookboek overhoudt. Kijk daar houd ik van, lekker praktisch en multifunctioneel. Maar goed, to the point! Iedere week staat er dus een recept en dat maak ik dan. Aanrader, want dan maak je nog eens wat dingen die je normaal niet zo snel zult maken én de meeste recepten zijn ook nog eens heel lekker. Zo heb ik dus afgelopen weekend citroenijs gemaakt. Ik ben gek op zurige ijssmaken en al helemaal op deze, want deze herinnert mij aan onze vakanties in Frankrijk van vroeger. Daar verkopen ze deze ijsjes dus gewoon in de supermarkt (ook in een sinaasappelvariant voor de liefhebbers)! Maar niks evenaart natuurlijk de homemade versie. Aanrader dus! Alleen... even serieus, kennen jullie iemand die een ijsmachine heeft? Nee? Dacht ik al, ik dus ook niet. Gelukkig kun je het ook zonder ijsmachine maken, maar dat is dus wel wat meer werk, maar het zeker waard!

Homemade citroenijs

Frame it!

Ik ben dol op het maken van collages! Een tijdje terug heb ik mijn verjaardag gevierd met wat vriendinnen. Onder het genot van een hapje en een drankje hebben wij collages gemaakt met als thema: Utopia bestaat! Wat als alles zou kunnen en mogen en je geen beperkingen had? Alles wat ons inspireerde met dit idee in ons achterhoofd hebben we uitgeknipt en opgeplakt. Zie hier het resultaat. Zonder vast plan krijg je toch de mooiste creaties en als je er daarna dan naar kijkt en erover praat blijken het niet zomaar plaatjes te zijn. Er zit een verhaal achter, je herkent dingen.


Acht collages met als thema 'Utopia bestaat!'

Ergens verwacht je het wel, maar toch verrassend om te zien dat iedereen een totaal andere collage heeft gemaakt. Wat ik ook leuk vond om te zien, was dat ik een totaal andere collage had gemaakt dan een tijdje geleden. Ongeveer een jaar geleden heb ik namelijk ook een collage moeten maken voor mijn toenmalige coach. Ik zat toen in een moeilijke periode en had veel vragen. Dat zag je ook terug in de afbeeldingen en teksten die ik had gebruikt. Nu voel ik me een stuk sterker, krachtiger dan toen en het viel mij op dat de afbeeldingen in mijn collage dat gevoel ook zeker bij mij oproepen. Wat vind jij?

Mijn eigen collage

Wat me ook leuk lijkt om een keer met vriendinnen collages te maken 'over' elkaar. Dus alles wat jij bij de ander vindt passen. Ik denk dat het wel leuk is om te zien hoe het beeld van iemand anders is van jou. Zou dat overeen komen met wat je zelf denkt/vindt? Ben al weer bezig met het verzamelen van tijdschriften, dus wie weet volgt er snel een volgende collage met weer een nieuw thema! Hebben jullie nog ideeën?