Fuck it! Zo belangrijk is het niet

Afgelopen weekend ben ik met een vriendin naar het Happinez Festival geweest. Het zag er allemaal weer supermooi uit, vol kleur en bloemen, de lezingen waren indrukwekkend en vol herkenning en ook de sfeer was weer relaxt en inspirerend. Wie ook enorm inspirerend was, was davidji. Hij hield een lezing over meditatie. Zijn verhaal was vol hartstocht en humor. Hij vertelde over de mythes en vooroordelen over meditatie en maakte het toegankelijk en makkelijk. Iedereen kan mediteren. Hij heeft zelfs een "16 seconds to bliss". Zeg nou zelf, 16 seconden is toch wel vol te houden? Ik moet zeggen dat ik regelmatig mediteer, maar moeite heb om lang stil te zitten en me niet continu af te laten leiden door mijn gedachten. Maar... zoals David ons vertelde, als iemand beweert dat hij/zij geen gedachten heeft dan moet je die persoon reanimeren, want dan is hij/zij zojuist overleden. Hahaha, een mens heeft tot 80.000 gedachten per dag, dus niet denken is... ondenkbaar ja. Mediteren is niet niet denken, maar de stilte op zoeken tussen de gedachten. Hij heeft er ook een boek over geschreven, waarin hij je dus op weg helpt.

Net als vooroordelen over meditatie hebben ook veel mensen een bepaald beeld bij het woord spiritualiteit. Soms heb ik ook wel moeite om dat woord te gebruiken, omdat ik dan denk dat mensen het (of bedoel ik gewoon mij) vaag en zweverig vinden. Ik ben echter wel van mening dat je pas over iets kunt oordelen, wanneer je het zelf hebt meegemaakt of ervaren. En dan nog... is jouw mening misschien jouw waarheid, maar dat hoeft zeker niet de waarheid van een ander te zijn. Iedereen heeft zijn eigen invulling bij spiritualiteit. Wat ik een hele mooie omschrijving vond was die van David: spiritualiteit is een reis van de persoon die je nu bent naar de onvoorwaardelijke goddelijke versie van jezelf. Door onder andere te mediteren, yoga te beoefenen, compassie te tonen, of hetgeen voor jou werkt, werk je toe naar zeg maar de beste versie van jezelf die je kunt zijn. Mooi gegeven toch?! Alle beetjes helpen!

Wie ook inspirerend en grappig was, was John Parkin van het boek Fuck it. Toevallig had ik net het boek gelezen toen ik erachter kwam dat we ook naar een lezing van hem konden gaan op het Happinez Festival. Dat sprak me wel aan. Hij heeft ook een hele 'down-to-earth' benadering van het hele spirituele gebeuren en probeert net als davidji alles heel toegankelijk en makkelijk te maken. Want eigenlijk is het allemaal ook heel simpel, alleen wij mensen kunnen dingen soms veel groter en moeilijker maken dan het is. Herkenbaar? Voor mij zeker wel. Soms kan ik wel tig scenario's in mijn hoofd bedenken, terwijl er vaak niet ééntje waarheid wordt. En dan heb je je dus weer druk gemaakt om niks. Tegenwoordig herken ik het snel en probeer er dan een andere wending aan te geven, maar het zit toch in mijn aard (en dat van de mensheid? of alleen vrouwen?) om dat te doen. Daarnaast is het vrij uitdagend om iets af te leren (of te minderen) wat je al je hele leven onbewust hebt gedaan. Maar ja...  nu ik inmiddels van bewust onbekwaam naar bewust bekwaam aan het gaan ben is het nog maar één stap naar onbewust bekwaam. Wie weet kom ik daar nog weleens? En zoniet, tja, dan zeg ik "Fuck it! Zo belangrijk is het niet" en ben ik toch weer een stukje dichter bij mijn onvoorwaardelijke goddelijke zelf...

Oja, allemaal nog even een kraanvogel orgami-en (hoe schrijf ik dat?), want bij 1.000 gevouwen kraanvogels gaan onze wensen in vervulling!